Attila İlhan, Türk şiirinin modern ve devrimci bir sesi olarak tanınır ve toplumsal meseleleri cesurca ele alan şiirleriyle dikkat çeker.
Attila İlhan sözleri aşağıda listelenmiştir.
İlhan’ın en ünlü eseri “Korkuyu Beklerken” adlı şiir kitabıdır. Bu kitap, savaş, özgürlük ve adalet gibi temaları derin bir şekilde işler. Attila İlhan, şiirlerinin yanı sıra tiyatro oyunları, romanlar ve denemeler de yazmıştır. Edebiyat dünyasında derin bir iz bırakan ve Türk edebiyatının önemli isimlerinden biri olarak hatırlanmaktadır.
1
Ben sana mecburum bilemezsin, adını mıh gibi aklımda tutuyorum, büyüdükçe büyüyor gözlerin, ben sana mecburum bilemezsin, içimi seninle ısıtıyorum.
Attila İlhan
2
Ağzımın tadı yoksa hasta gibiysem, boğazımda düğümleniyorsa lokmalar, buluttan nem kapıyorsam, inan hep güzel gözlerinin hasretidendir.
Attila İlhan
3
Beni koyup gitme, n’olursun durduğun yerde dur, kendini martılarla bir tutma, senin kanatların yok düşersin yorulursun beni koyup koyup gitme, n’olursun.
Attila İlhan
4
Aysel git başımdan ben sana göre değilim, ölümüm birden olacak seziyorum, hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim. Aysel git başımdan seni seviyorum…
Attila İlhan
5
Batık bir gemiymiş aşk limanında, kader bu deyip de avutma beni. Ayrılık kapımız çaldı sonunda senden son dileğim unutma beni.
Attila İlhan
6
Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün dağıtır gecelerim sarışınlığını Uykularımı uyusan nasıl korkarsın, hiçbir dakikamı yaşayamazsın.
7
Gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım…
8
Bana bir şimşek çak çok yanlış anlaşılmaktayım, hesabım yanlış bir mahkemede görülüyor içimdeki zemberek boşandı boşanacak, yaşamak mı gerek yoksa unutmak mı şaşırmaktayım.
9
Çoğu zaman üç beş kişi için yazdığımızı sanırız, onlar bizi okumazlar. Asıl seslendiklerimiz, hiçbir zaman tanıyamayacağımız, başka üç beş kişidir.
10
Kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu sanki bir tespih koptu tane tane savrulduk köy köy bucak bucak memleket memleket.
11
Beni de kırdılar ben artık küsüm, yağmurları yağmıyor ağaçlarıma sularından içmiyorum susadım ama beni de kırdılar soğuk bir ölüm.
12
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu birkaç hayat çıkarır yaşamasından hangi kapıyı çalsa kimi zaman arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu.
13
Ne kadar yoksul ve çıplak görünürse görünsün ağaçlar, o kadar yakındır ilkbahar özsuyu yürümüş dallara uğultuyla bakarsak.
14
Bu yollara düşecek adam mıydı çiçek yaptırmalar parfüm filan bu sefer yakasını fena kaptırdı. Sevtap başını yiyecek anlaşılan boş versene, daha ölmedik ulan.
15
Gök yarıldıkça şimşeklerden soğuk aynalarda kilitliyim tırnaklarımdaki elektrikten su gibi erir iliştiklerim kıvılcımlar uçar kirpiklerimden.
16
Hayat zamanda iz bırakmaz, bir boşluğa düşersin bir boşluktan. Birikip yeniden sıçramak için. Elde var hüzün.
17
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün.
18
Aydınlık neyin oluyor senini gökyüzü akraban filan mı, beni bulur bulmaz gözlerin şimşek çakıyorum yalan mı?
19
Bir hırsla öptüm ki ah ölürüm unutamam, ay ışığında denin akordeon solosu, pırıl pırıl yaşadım üç dakika tastamam.
20
Sana gelirken hep ellerim ceplerimde gelirdim, olur da aşkımın elleri üşümüştür. Avuçlarımda ısıtırım diyerekten.
21
Sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin, hiç görmediğim yıldızlar, gözlerine doğmuş bir büyüklük duygusu, dağlar gibi yüreğinde ah biz mutluluğu böyle aranıp duracak mıyız?
22
Sanat, toplumsal bir çabadır; toplumdan gelir, topluma döner. Fakat gelenle giden aynı şey değildir.
23
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın.
24
Döndüm arkamı sana, sen sırtımdan vurmayı seversin, yüzüm ağır gelmesin…
