Başından geçenleri kimse anlamamış, son çare konuştuğu duvarlar da her kelimeye sessiz kalmış. O, hikayesini etrafında toplanan kalabalık betona anlatırken bu cümleleri kurmuş; Biz o sırada, bozuk kaldırımlar üzerinde yürürken yağmurdan kaçıyorduk, gök gürültüsünden, güneşten ve yaban[…]
Bunu bir parmağa bağlı kırmızı ipken unuttum; unutuluyor göğsü daraltan tüm kalabalıklar. Bir defa oturduğu sandalyesinde zamanı öldürmek için plan yapan bir gençtim, bunu da o zaman yasakladım; bulmak istemiyorsan bırakmayacaksın. Gerçek şu ki; geçmiş zamanda yaşanan da geçmiş değil. Bunu camdan[…]
Bir kaşık suda bir kıymık parçası, birbiriyle alakası olmayan ne varsa birbiriyle alakalı aslında. Dişliye takılan paçaları ve pedaldan kayan ayakları hayata sağlam adımlarla yürüyemeyişini hatırlattı giderken. Üzerinde gri hırkası, rüzgâr iki yanından kanatlandırıyor hırkayı. Ona[…]
25 Ekim 1894, Sivas-Şarkışla Gülizar Ana, Sivrialan dolaylarındaki Ayıpınar merasında koyun sağmaya giderken -karnı burnunda- sancısı tutmuş. O gün orada dünyaya getirmiş Veysel’i. Göbeğini de kendisi kesmiş, bir çaputa sarıp yürüye yürüye köye dönmüş. Yörede “Şatıroğulları” derler,[…]
Aynanın arkasında kendisiyle konuşan, bir yansımadan başkası değildi. Kim olduğunu sorsalar ağzını kıpırdatmak için başkasını beklemek zorundaydı. Karşısında konuşan kim olursa olsun, ağzından çıkan her cümleyi desteklemek zorundaydı. Bundan da ölesiye nefret ediyordu. Sadece gitmeyi düşünüyordu[…]
Masal kıvamında gözlerini açtığı hayatta şekerden evlerde yaşadı. Herkesin kabarık etekli pembe elbiselerle süzüle süzüle yürüdüğü bir bale salonuydu burası. Güzel olan herkes bir o kadar da iyi kalpliydi. Gözüne çirkin görünen herkes kötülüğü içine hapsetmiş[…]
Yağan karın örtmeye yetemeyeceği kadar kalabalıktı ayak izleri. Önceleri herkesi sevindiren, yeryüzüne düştüğü andan itibaren herkese bembeyaz hayaller kurduran kar; şimdi herkese zulmediyor. Ayaklar altında çamura dönen, tüm çatıları -ardından- sıra gözetmeksizin tüm sokakları beyaza boyayan[…]
● Afra kimdir? Kim olduğum sürekli değişirken, bana kim olduğum sorulmakta; bazen bulunduğu kabın şeklini alan değil, kaba şekil veren, bazen kabın tamamen dışında etten ve kemikten oluşmuyor gibi seyirci. Genel olarak dış kabuğumu merak ettiğinizi sanmıyorum,[…]
Diyelim ki köprüde trafik var, o zaman nereyi seçeceksin? Kendi yerimizi seçmekten aciziz, yaşayacak yerimiz hiç olmadı ki. Cümlelerin sonuna gelen nokta yerini virgüllere neden bırakmıyor? Belli ki köprüde trafik var, bugün de kendine yeni bir yer bulmalısın. Hadi[…]
Elini kana bulamadan işlediği cinayetler için hüküm giymesi kaçınılmazdı eğer kanıt bulunsaydı. Katil cinayet mahaline muhakkak geri gelir. Oysa ölen heveslerin etrafında kimseye rastlanmadı. Kafasının içinden geçen cümleler sadece gitmek için atılan adımları tarif ediyordu. Başkasının gidişi kendi[…]
