Hilal Duman ;
Kırmızı karanfil solunca çöpe atılır mı? En güzel solmuş güller kokar. Atmayalım.
Ben çiçeklerin samimiyetine inandığım kadar inanıyorum şiire. Nereye ekersen ek güzelleşir ya o ambiyans. Şiirde öyle, nerde dile getirirsen getir penceremin en kuytu köşesinde bile en güzel güneş alan taraf olacaktır.
Sevgili şiir, seni bir çiçeğin üstüne titrer gibi seveceğim. Sen bana memleketimin emanetisin. Şiire aşık 18 yaşında çiçeklere gül açan, çilleriyle mahsup bir karanfilim. Yoluma fotoğrafçılık ve gazetecilik ile başladım. Keza devam ettiriyorum. Şiir ile lütuflaştırıyorum kendimi. Böyle şiirden önce sanki çok güzel biçimli ama şekilsiz geometrik olmayan bir taşmışım da yontuluyormuşum gibi hissediyordum. Sonra geceye açtım kendimi. Sis ve kasvet vardı ama güzeldi. Sise kapıldım ama hoşnutum. Yedi Güzel Adam şehrinde büyüdüm. Durum buyken nasıl şiire aşık olunmazdı ki? Olanaksız bir soruydu bu. Ece Ayhan dizelerinde buldum kendimi. Her şiir için bir bulut çizdim gözlerime. Buraya bir bulut çizelim; geceye bulut çizmeye geldim.
