Zaman geçtikçe kaybetmeyi mi öğreniyoruz ?
Dünya eskisinden daha hızlı mı dönüyor da biz bazı şeyleri kaçırıyoruz. İnsanlığımızı teknolojiyle birlikte daha derinlere gömecek aracımı icat ettik, neden hep bir şeyleri kaybediyoruz gibi hissediyoruz? Maymun iştahımız gözlerimizi döndürmüşte etrafa mı saldırıyoruz? Değişmeyenler arasından kalan tek şey devletlerin akıllarına kazılmış şu karpuz kabukları mı ?
Nerede o hikayelerde, masallarda geçen iyi insanlar. Herkes büyümedi mi o kitaplarla herkese denilmedi mi iyilik yap. Ne oldu ince davranışın modası mı geçti ? Bastıramadık mı hayvansal güdülerimizi ?
İnsan hala insan, çevre değişti diye biz de mi değiştik ? Saygı, sevgi, nezaket. Saf, güzel, temiz. Birkaç saniye içinize doğdu değil mi ışık. Kimisinin doğmadı çünkü şu ufaklıkların, noktalama işaretlerinin önemini unutarak okudu.
Güzel olan her şeyi uzakta aramak kadar yanlış yapmadık yaşarken. İçimize dönmeyi, gece yastığa kafamızı koyarken hatırlayamadık günün neşesini. Aynaya baktığımızda göremedik güzelliklerimizi, kendimize uydurduğumuz çirkinliklerden. Kafamızı kaldırıp etrafımızı yavaşça süzelim mi ağır ağır, izin verelim sandığımız kaybettiklerimizin cebimizden çıkmasına.