Su damlasının üzerine düştüğü bir kar tanesi kadarım şimdi ben,
Kalabalığın sevdiği o yalnızım.
Bir bülbülün kırık kanadında saklı bir yarımın cesedi,
Diğer yarımınki bir vişne kokusunda canlanacak kadar aciz.
Bir yangın kadarım şimdi ben,
Sadece kendi yandığını düşünecek kadarım.
Acı olduğunu her seferinde kendine hatırlatıp,
Yara bandı olmaya çalışanım.
Bir çöl kadarım şimdi ben,
Patırtıyla gürültü arasında kalmış koca bir sessizliğim.
Işıklar içinde görülen o karanlığın sahibi,
Kayıpların katiliyim.
Çığlık çığlığa bir sessizlik, diyorlar adıma.
Kalemimle yarattığım adamın ruhunda mezarlıklar,
Kızını öldüren bir babanın kalbinde tırnak izlerim,
On altı kedisi olan sokakta adım seslerim.
Aslında bir kurşun kadarım ben,
Kendimi vurup, onları teğet geçen.
Eda Elem Özüuğurlu
not: ot dergisi, mart 2018 sayısı.
yayınlanmış ilk şiirim.
