TURNAYA YETİŞEMEYENİN SABAHI

Bu sabah kalbimin üstü bir bıçak ağzı

Bu hale öyle aşina bir o kadar dargınım

Akıllara gelişin içli bir peşrev gibi oturmuş içime

Bu sabah radyoda Sabahat Akkiraz türküsü çalmakta

Ve ben gözlerin olan menevşelerle “Değme Felek” diyorum

Camlardan avluya taşırdığın gözlerindeki o his

Ruhumun aksayıp durduğu sessizliğe dönüşmekte

Bu sabah bir bulut içime sağanak sağanak yağıyor

Koşar adımlarla kaçmıyorum artık

Yağmurun incitemeyeceği kadar yaralıyım nasılsa

Bu sabah soframda yoksulluk bir değirmene benzerken

Katıksız ekmeklerle doymayı özlüyorum

Loğ taşının çürüttüğü hizanlardan

Yaşamak sancısı ince ince sızıyor

Evlerin çatlak duvarlarını sabır sıvazlıyor yine

Gülen gözlerim bu sabah tiz bir kedere sarılıyor

Ötelerin sadece sesi yok ki elleri de vardır elbet

Uzanıp nasıl da tutuyor öyle

Mahşeri aratmayan kalbimden

Bu sabah bir kez daha yıllanıyor ayrılık

Toprakla aramdaki dava bitmiyor

Bu sabah da yetişemedim turnalara

Yine öksüz pabuçlar gibi kaldım eşikte

Bu sabah sevmekle özlemenin etle tırnak oluşuna içerliyorum

Birini diğerinden ayıramıyorum

Kavuşmanın adını bu sabah da koyamıyorum