Kükre ki, çekinsin, çekilsin
Sende bir sen olduğunu daha bilsin
Sen ki; kızıl ormanların en köklü canavarı kesilirsin
Nedir bu iyi olduğuna inancın
Korkutuyorsun beni
Nedir bu sürekli kendini inandırma çabası
Burası Dünya, burada olunmuyor.
Burada ölünüyor.
Burası taklit ve tekerrürden ibaret
Söylenmeyen sözlerden, bitmemiş bitişlerden,
Gösterilmeyen cesaretten ibaret burası.
Kim bilir kaç yüzyıl yaşadın,
Toprağın güneş değmemiş ağaç köklerinde.
Bitir artık şu kaygıyı
Bitir artık şu kavgayı
Ondaki kaygısızlık senin köklerini çürütecek be akıllı
Yapma kendine bunu, yapma.
Senin mayan sevgiyle yoğruldu
Onun anlayacağı dil ise uzaklık
Ne geldiyse başına kaygısızlık ve kayıtsızlıktandı.
Kulpu düşmüş demlik gibi kaldın ortada bak
Olmuyor işte, zorlama, zorlanma da
İhtimallerin hepsi tükendi
Bitti
Gitti
Yorma kendini, yorulma da
Ben saflığa ve iyileştirmeye olan inancımı çoktan yitirmişken
İnsanlar… Ah insanlar
Susun, çünkü en çok benim sessizliğe ihtiyacım var.
Hatta mümkünse bazıları hiç konuşmasın
Çünkü ben yüzyıllardır onların konuşmasını bekledim.
Çünkü… Neyse ne işte
Bazı şeylerin çünküsü olmaz, olamaz. Gerek de yoktur artık zaten
Gece yaşanılanlar, sabah unutulmaya yeminlidir.
Sonra gece tekrar hatırlanır.
Düşe kalka, öyle böyle, unutulmamış ama unutulmuş gibi yapılan
Çoktan bitmiş bir kahve kavanozunun dibinde kahve aramak gibi
Azdan az çoktan çok gidermiş
Hayatımda duyduğum en anlamsız söz
Benim için anlamsızlar
Kalbimde bir sızı oluşturan her kelime ya da cümledir
Ne diyordum
Unuttum bile
Boş versene
Toplam Ziyaret Sayısı: 710