Tutundum Güzel Yaşanmışlıklara

‘Unutmak’ ne ağır kelime, kimi zaman insanın boğazında düğüm düğüm oturuyor, kimi zaman da sonu uçsuz bucaksız bir geleceğe gebe. Ne yazık ki seçim şansı vermeden sil süpür ediyor hafızamızı. Bazen yaşanılan en kötü anıyı bazense kimsenin gözü değmesin diye gizlice, sessiz sedasız sakladığımız, bin bir tebessüm dolu anıyı.

 Hani bazen olur ya, albümleri karıştırırken bir anda karşına bir fotoğraf karesi çıkar. Radyo kasetinin içerisine sarılmış bir film gibi çark dönmeye başlar ve kulağımıza eski zamanlardan bir şarkı çalınır. Dinledikçe zaman ve mekan kavramı değişir, burnumuza eski zamanlardan kokular gelmeye başlar. İşte Tam da bu zamanda “Ben bunu nasıl unuturum?” diye insan kendi kendine hayıflanır.

 Ya da bu güzel anıyı sil baştan oluşturalım. yoğun bir günün ardından eve gelmişsiniz ve o güzelim kanepeye kendinizi attınız. Tam böyle “dünya umrumda değil ulan” diye ayaklarınızı uzatmışsınız, bir anda aklınıza, geçmişin bir zamanlar  tokadını yediğiniz kötü bir anı geldi. Nefes alışlarınız bile değişti. Belki de soğuk soğuk terlemeye başladınız. “Nerden çıktı şimdi bu? Ne güzel unutmuştum” dediğinizi duyar gibiyim.

Ah, işte böyle, bazen insan unutmaktan kaçar bazense ona sarılır tüm gücüyle. Hayatta herkesin yaşadığı güzel anılar da vardır, kötü anılar da. Hatta bazen de, yaşanılan korkunç zamanları unutana kadar, yaşamdan kendimizi soyutlayabiliriz. Unutmak bir bakıma zehir, bir bakıma mucizevi bir iksirdir.

 Size tavsiyem güzel anıları bir deftere yazın, ne zaman karanlıktan bir kötü anı yakanıza yapışacak olursa, açın o defteri, gecenin yarısından sabahlara kadar okuyun. Bu sadece kötü anılar için geçerli değil. Hiç ummadığınız şeyleri yaşamış olabilirsiniz. Hiç beklemediğiniz bir zamanda başınıza kötü bir şey gelmiş olabilir, hatta geçmişte sarıldığınız bir dostunuz şimdi sizi yerle bir etmiş de olabilir. işte o zamanlarda o insanla yaşadığınız güzelliklere tutunun , güzel olanı unutmamak için elinizden geleni yapın, kötü olandan da bir tecrübe kazanıp koyun bir kenara.

 Hayat bu, elbette Ağlamalarımız da gülmelerimiz  gibi doğal. Ama kalbimizi un ufak eden duygularla sürekli hemhâl olmak veyahut da olmamak bizim elimizde. Zamanın sürprizlerine hazırlıklı olun. Her an her şey olabilir. Siz yeter ki iyi olanı, güzel olanı hatırlayın. Sonra görün bakın. Zaman, karşınıza çıkan kötü anıları yolunuza bir bir tecrübe taşı olarak dizecek . Ve yol açılacak .Yolunuz açık olsun.

Sözlerimi Turgut Uyar’dan bir alıntı ile bitirmek istiyorum.
 “Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum
 hiçbirinizle dövüşemem
 benim bir gizli bildiğim var
 sizin alınız al inandım
 morunuz mor inandım
 ben tam kendime göre
 ben tam dünyaya göre
 ama sizin adınız ne
 benim dengemi bozmayınız”
Unutmayın bir yerlerde geçmişte yaşadığımız güzel anılar hâlen yaşanıyor ve yaşanmakta. Bilmem evrenin kaçıncı galaksisinde.
İyi haftalar diliyorum, güzel anıları biriktirdiğimiz mutlu yıllara.