yıllardır iliklerime kadar hissettiğim, geldiği için sevindiğim ama gitmesi için kendimle ağız burun savaştığım en büyük yasa değer yaş. acı sayılır mı, yara denir mi, anılır mıyım ilerde matem diye, bilinmez.
içinde bulunduğum bu hissizlikten uzun zaman sonra, çok uzun zaman sonra ölümü hissettiğim için, içim için için acıyor. belki mezarımda çiçek bile açmayacak, güneş bile doğmayacak ve hatta mezar taşım hep kırık kalacak. bir adam elinde çiçeklerle gelmeyecek yanıma. kimse ağlamayacak benim arkamdan ve gülüşler eksik olmayacak.
birazdan saat on ikiye vuracak, büyüyeceğim. yaş, yirmi beş olacak. yas doğacak. en sancılı doğum, ölümüm olacak.
yaş
yirmi
beş.
yattığım yer, evim olmayan toprak ve ben toprağı sulanacak kadın değilim.