Sürgün yemiş duyguları, işgalde talan edilmiş sözcükleri, isyana teşvik eden gözlerimi ve uykusuz cümlelerimi şiire dökmekten bıkmadım, Ve bıkmadım şu kahrolası körpe acıların sevişmesini yazmaya, tüm kötülükleri tatmaya, iyi anılarımı göz yaşlarım ile sulamaya, utanmadım kalbimin kırık penceresini açmak için şiir bilemekten bıkmadım Kara yazımın yazılı olduğu kağıtlara, şu yüreğimde bitmeyen çetin kışlara, sönmeyen sigaraya, …
Yazılmış ayrılık mektubunda ki cümlelerin ağırlığını hissetti yüreğinde Ya içli türküler eşliğinde eski sevdası için ağlayacaktı Ya da her zaman yaptığı gibi yüreğini dillendirecekti Beyaz sayfalar ilaçtı ruhuna, reçetesini beyni kesmişti nasıl olsa ve şuan dozajını arttırmıştı ilacın Hadsiz diye düşündü kalbine girip çıkan spazmın cesaretini Ki ucu bucağı görünmüyordu sırt ağrılarının İki dizeden mütevellitti …
Yağmura kestane ağaçlarına toprağın kokusuna Bu havalara mevsimin sarımtırak hüznüne Sözünle dökülen yapraklara Sonra geceye rüyama en çok da sana dargınım. Yalnızlığımın en hazin köşesinde gezinen ellerine Parmak uçlarına değmeyen gözyaşlarıma Bakışınla otağ kurduğum gözlerine Uykulara tahayyül eden gamzelerine dargınım. Aslında önce kendime Seni toprağım gibi sevip sözüne itimat eden kalbime Gidişinin ardından …
Seni bulmaktan önce aramak isterim. Seni sevmekten önce anlamak isterim. Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, Sana hep, hep yeniden başlamak isterim. Özdemir Asaf
