Yazılmış ayrılık mektubunda ki cümlelerin ağırlığını hissetti yüreğinde Ya içli türküler eşliğinde eski sevdası için ağlayacaktı Ya da her zaman yaptığı gibi yüreğini dillendirecekti Beyaz sayfalar ilaçtı ruhuna, reçetesini beyni kesmişti nasıl olsa ve şuan dozajını arttırmıştı ilacın Hadsiz diye düşündü kalbine girip çıkan spazmın cesaretini Ki ucu bucağı görünmüyordu sırt ağrılarının İki dizeden mütevellitti …
Merhabalar sevgili geceyim okurları 😊 Sizlere böyle hitap etmeyi özlemişim. Bu yazımda sizlerle Türk edebiyatında sıkça karşılaştığımız yas temasına değineceğiz. Yas, insanın yaşamında karşılaştığı kayba karşı verdiği doğal bir tepkidir. Her kayıp yaşanan acının yanında bireyin kendini değiştirmesi ve geliştirmesi için de bir fırsat sunar. Öncelikle kayıp/yas sürecinden bahsedelim. Kayba karşı bireylerin ilk tepkileri inkâr …
Anton Pavloviç Çehov’un Martı’sında, Boris Alekseyeviç Trigorin “İnsan on sekiz, on dokuz yaşlarında nasıl hisseder kendini unutmuşum.” der. Bu on kelime karakterin ruhuma dokunabildiği tek yer. Korkuttu çünkü bu düşünce beni, henüz “On dokuzum.” diyebiliyorken ve yirmimi yaşıyorken bu zamanlarda hissettiklerimi unutma korkusu kapladı bedenimi. Bu yüzden kağıtla buluşuyor bu cümleler. Unutmamak ve unutturmamak için …
