Gecenin karanlıktaki dinginliğine ant olsun ki*, Mavinin bir tonundan ayırt edemediğim gözlerini sessizliğime armağan etmekte, haykırmakta seni, okumakta tüm şiirleri, susmakta yüzüme tüm yalnızlığı. Suskun, kimsesiz, yalnız ve mağrur ümitlerim, kayıp suretim ve aşk, niceleri, saymadıklarım… Hani şu elimden kaçan balonum, yere düşen pamuk şekerim, kırılan oyuncağım, eskimiş anne kazağı, bir de şey: gece …
Başlayan her şey bitmekle kâimdi. Peki ya başlayamadıklarım ya da başladığımda bitiremediklerim, onlar ne olacak, onların yeri neresi? İşte bir gece ansızın bu sorularla uyandım. Üstüm açılmıştı, soğuktan tir tir titriyordum, yarı açık gözlerimle terliklerimi bulmaya çalıştım. Nihayet ayaklarıma geçirdiğimde aniden doğruldum ve ayağa kalktım. Ne kadar üşüdüğümü bilsem de, benden ziyade, kalbimi üşüten şeylerin …
Kendine layık gördüğü yüksek tepeden ait olduğu topluluğa bakarak boğazını temizledi, ellerini ovuşturup ağzına kapadı, son öksürükten sonra derin bir nefes aldı. Konuşmak için her şey hazırdı ve başladı: -Cam kavanozun içine hapsolmuş, dünyayı oradan izleyenler kulübünün müdavimleri olarak aranızdayız şimdilik. Size bugün bahsedeceğim şey de bu olacak, kulübümüzün yeni üyelere ihtiyacı var. Kimse katılmıyor diye …
Kahkaha atmakla hıçkırarak ağlamak arasında gidip geliyorum. Kahkahalarım aslında hıçkırıklarım ve ağlamalarım da kahkahalarım. Ruhum hep böyle koşarak uzaklaşmakla olduğu yere çakılmak, başını dik tutmakla olduğu yere yığılmak. Ve sevmek ve daha çok sevmek arasında ama asla daha az sevmek değil. Gitmek ya da kalmak. Bir şehirden, bir yerden, bir kişiden. Kalmak ama çoğu zaman …
Asansörün hızla yükselişini seyrediyorum. 7, 10, 11, …… 33… Ve o kattayım. Tüm şehri ayaklarının altına aldığın o restorandayım. Girmek için üç hafta önceden aldığım rezervasyonumu kontrol etmek üzere kapıda beni bekleyen görevliye, rezervasyonumun varlığından emin olarak üstün bakışlarla gülümsüyorum. O ise benim bu halime içten gülerek bir rezervasyondan daha para kazandığı için benim tatmin …
